Το σχολείο μας εκπροσωπήθηκε στο ΙΔ’ Παγκύπριο Διαγωνισμό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου με την έκθεση της μαθήτριας της 3Β Αλόης Δημητρίου. Το θέμα του διαγωνισμού ήταν «Ο
Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, ο μάρτυρας της πίστης και της πατρίδας»

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός μάρτυρας της πίστης και της πατρίδας.

2021! Στις μέρες μας το Εγώ κυριαρχεί του Εμείς! Ο εαυτός μας είναι πάνω από τους άλλους! Κι όμως ένας άνθρωπος πριν από 200 ακριβώς χρόνια έβαλε πάνω από τον εαυτό του την πίστη, την πατρίδα, τον Ελληνισμό! Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός αποτέλεσε ένα παράδειγμα ανιδιοτελούς πατριώτη και ενάρετου πιστού που δεν λύγισε μπροστά στην οργή του κατακτητή γιατί: «Παρά το γαίμα τους πολλούς εν κάλλιο του Πισκόπου»

Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός κατατάσσεται στους μάρτυρες της πίστεως και της πατρίδας, αφού δεν θυσιάστηκε επειδή δεν είχε επιλογή. Αντίθετα, είχε την επιλογή να σωθεί και την απέρριψε ξέροντας πως η φυγή του θα προκαλούσε τα αντίποινα των Οθωμανών  και θα έφερνε το θάνατο στους Έλληνες της Κύπρου. Είχε την ευκαιρία να διαφύγει, να σωθεί, αλλά εκείνος προτίμησε να προστατεύσει την μοίρα της πατρίδας του και όχι τη ζωή του: «Εγιώνη θέλω Κκίορογλου να μείνω τζιαι ας πεθάνω. Δεν φεύκω Κκίορογλου γιατί αν φύω ο φευκίος μου εν να γενή θανατικός εις τους Ρωμιούς του τόπου. Να βάλω την συρτοθηλείαν εις το λαιμό του κόσμου;»

Ως άνθρωπος ίσως να υπήρξαν στιγμές που να αισθάνθηκε αδύναμος. Τότε όμως καταφεύγει στην Παναγία μπροστά από την οποία αντλεί δύναμη μέχρι το τραγικό του τέλος! Από την εκκλησία, τον Οίκο του Θεού και την προσευχή παίρνει κουράγιο για να αντιμετωπίσει την σύλληψη του! Ακόμα και όταν έρχονται να τον πάρουν, τους ζητά ό,τι έχουν να του πουν, να το πουν γρήγορα γιατί «εν πέτρα η καρκία μου»! Και αυτή η πέτρινη καρδία μαλακώνει μόνο μπροστά στην Παναγία, εκεί προσεύχεται, δακρύζει, λυγίζει και με βαριά καρδιά λέει το τελευταίο του αντίο στην πατρίδα και στην εκκλησία του! Από την εκκλησία, από τον Θεό, από την τελευταία του προσευχή βρίσκει το θάρρος και την δύναμη να αντιμετωπίσει τον εχθρό: «Σφάξε μας ούλλους τζιαι ας γενεί το γαίμα μας αυλάτζιν, κάμε τον κόσμο ματζελείον τζιαι τους Ρωμιούς τραούλια, αμμάξερε πως ίλαντρον όντας κοπεί καβάτζιν, τριγύρω του πετάσσουνται τριακόσια παραπούλια: Το νιν αντά να τρώει τη γη, τρώει τη γη θαρκέται, μα πάντα τζίνον τρώεται τζιαι τζίνον  καταλυέται»

Υπομένει και δείχνει το μεγαλείο του σωστού πατριώτη και Χριστιανού και η καρδία του κτυπά μέχρι το τέλος για την Ρωμιοσύνη: «Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζαιρη του κόσμου, κανένας δεν εβρέθηκε για την ηξηλείψει. Κανένας γιατί σσέπει την που τα ύψη ο Θεός μου». Άνθρωποι σαν τον αρχιεπίσκοπο Κυπριανό πεθαίνουν μόνο σωματικά γιατί Η ψυχή τους θα λάμπει αιώνια, όπως ο Ελληνισμός.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός είναι ο άνθρωπος που χαράζει και βαδίζει στο μονοπάτι της πίστεως και της πατρίδας και το φωτίζει για εμάς, για όλους εμάς που οφείλουμε να ακολουθήσουμε τα χνάρια του έχοντας ως φωτεινό παράδειγμα την ηρωική του αυτοθυσία. Είναι η πυξίδα που μας προσανατολίζει και μας δείχνει το μονοπάτι που εκείνος ακολούθησε 200 χρόνια πριν! Ο Θεός τον πήρε κοντά του και πίσω του άφησε την θυσία του να μας θυμίζει πως η πίστη, η πατρίδα, το έθνος, η φυλή μας δεν μπορούν να χαθούν, γιατί:… «Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζαιρη του κόσμου, κανένας δεν ευρέθηκε για να την ηξηλέιψει. Η Ρωμιοσύνη εννα χαθεί όντας ο κόσμος λείψει!»

 

 

ΑΛΟΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 3Β